5 - pи  ДЕЛ    6 - ти  ДЕЛ   7 - ти  ДЕЛ

 

ПИСМОТО ВО  МАКЕДОНИJА    4 -та  генерација  

Древномакедонските азбуки и подоцнежните реформатори: Трп Руен, Св. Кирил и Методиј и Св. Климент Охридски

ДВЕТЕ ДРЕВНОМАКЕДОНСКИ АЗБУКИ од ДРЕВНИОТ МАКЕДОНСКИ ДИЈАСИСТЕМ подоцна биле ОСНОВА за повеќе ДЕРИВАТНИ АЗБУКИ на некои ДРЕВНОМАКЕДОНСКИ ПЛЕМИЊА, кои составиле свои ВАРИЈАНТНИ АЗБУКИ приспособени на СВОИТЕ НАРЕЧЈА. Таков е случајот со ВИНДИТИ, ФЕНИКИЈЦИТЕ, ВЕНЕТИТЕ, ЕТРУРЦИТЕ, БЕЛАСТИТЕ, (ПЕЛАЗГИТЕ), ЛЕЛЕЗИТЕ, ЛИКИЈЦИТЕ, ЛИДИЈЦИТЕ, КРИТСКИТЕ ПЛЕМИЊА итн. Тие сите можат да се третираат како ДРЕВНОМАКЕДОНСКИ ПЛЕМИЊА во рамките на ДРЕВНИОТ МАКЕДОНСКИ ЈАЗИК, бидејќи зборувале на древен МАКЕДОНСКИ или на ДИЈАЛЕКТИ од древниот МАКЕДОНСКИ ПРАЈАЗИК па затоа и се предмет на изучување на ДРЕВНАТА МАКЕДОНИСТИКА. Дури и обидите со таканареченото СЛИКОВНО А и Б ПИСМО и ЛИНЕАРНОТО А и Б ПИСМО пропаднале, бидејќи, како деривати или модификации, биле истиснати од древниот МАКЕДОНСКИ СУПСТРАТ, кој во себе содржел НАЈУПРОСТЕН ГРАФИСКИ и ФОНЕТСКИ СИСТЕМ, т.е. НАЈУПРОСТЕН ВОКАЛЕН и КОНСОНАНТСКИ СИСТЕМ, а тоа ќе рече бил многу ФУНКЦИОНАЛЕН и многу ЕДНОСТАВЕН во секојденвната употреба и комуникација. Веројатно, затоа и во 6363 година од создавањето на светот, т.е. 855 година или 863 година н.е. и светите солунски браќа КИРИЛ и МЕТОДИЈ, кои имаат МАКЕДОНСКИ и СЕСЛОВЕНСКИ РЕФОРМАТОРСКИ ЗАСЛУГИ, па и нивниот претходник - големиот МАКЕДОНСКИ и СЕСЛОВЕНСКИ просветител, историчар, научник и поет ТРП РУЕН веројатно во 6075 година од создавањето на светот, односно во 567 г.н.е. како и КЛИМЕНТ ОХРИДСКИ - големиот МАКЕДОНСКИ и СЕСЛОВЕНСКИ просветител, научник, преведувач, "заменувач на буквите" на ГЛАГОЛИЦАТА со тие од ДРЕВНОМАКЕДОНСКАТА АЗБУКА во 6.406 година од Адама, односно во 893 - 894 г.н.е. и основач на ОХРИДСКИОТ УНИВЕРЗИТЕТ со 3.500 студенти максимално ги искористиле СОВРШЕНО УСТРОЕНИТЕ ДРЕВНОМАКЕДОНСКИ АЗБУКИ, како ИЗВОР, како ПРОТОТИП при таканареченото составување на СРЕДНОВЕКОВНИТЕ МАКЕДОНСКИ АЗБУКИ (условно наречените РУЕНИЦА, ГЛАГОЛИЦА и КИРИЛИЦА) со нешто посложени ВОКАЛНИ СИСТЕМИ, со присуство на ДВОГЛАСКИТЕ и НОСОВКИТЕ, но и со скоро непроменет и целосно искористен ДРЕВНОМАКЕДОНСКИ УПРОСТЕН СПЕЦИФИЧЕН и СОВРШЕН КОНСОНАНТСКИ СИСТЕМ особено искористен во кирилицата, од страна на еден редок ерудит, каков што бил КЛИМЕНТ, кој сe до неговата смрт на "27 јули 6424 година" од создавањето на светот, односно до 916 година по новата ера бил преокупиран со импозантна книжевна дејност. Во овој контекст добиваат исклучително значење зборовите на ромејскиот (византискиот) цар МИХАИЛ 3- ти (842 - 867) кој обраќајќи му сé на КОНСТАНТИН - КИРИЛ му рече:

"ОТИ ВИЕ СТЕ СОЛУЊАНИ, А СИТЕ СОЛУЊАНИ ЧИСТО СЛОВЕНСКИ ЗБОРУВААТ".

(Овој цитат é фалсификат, за да ''мати вода'', самите ромејски владетели зборувале Македонски и сé претставувале на ''Македонски начин'' посебно ''тој'' Михаил, ќе го држиме на страницата, за да дознаат сите)

Во најстарото „Житие на Св. Методиј“ од 9 век целосно се пренесени зборовите на Pомејскиот (византискиот) цар МИХАИЛ 3-ти упатени до Светите Браќа Солунски: „... '' вие сте солуњани, а сите солуњани чисто словенски зборуваат” (за жал го контестирам тоа ''житие'' како фалсификат, или é модифицирано, за да измислиyваат ''словени'').

Ако го имаме предвид сето горе изнесено, како и контраверзното тврдење на монахот ЦРНОРИЗЕЦ ХРАБАР (според мене ''Црноризец'' е фалсификувана личност) дека наводно КИРИЛ "... создаде триесет и осум букви, едни по примерот на ''грчките'' букви (какви ''грчкѝ'' букви тоа се Македонски букви), други според словенската реч", тогаш станува јасно зошто се во заблуда многу современи научници кога тврдат дека наводно ''ГРЧКО'' ПИСМО од 9 век н.е. е прототип на КИРИЛИЦАТА. Таков е случајот и со ИЛЈИНСКИ кога тврди дека "Требало само да се најде лице кое, владеејќи го со исто совршенство и грчкото (грците се римска инвенција) и глаголското писмо, би се согласило да го земе на себе трудот на реформата на последното по образец и по посочувувајќи го КЛИМЕНТА, како најпросветен ученик на МЕТОДИЈА и најсоодветен реформатор. Исто така сметаме дека проф. д-р ЕМИЛ ГЕОРГИЕВ е во право кога во својата книга ("Кирил и Методиј, основоположници на слав/нските литератури, Софи/ 1956, стр. 126) наведува дека "... кога ја составувал својата азбука, Кирил веројатно имал пред себе... една постара фаза на кирилицата", но апсолутно е погрешно неговото тврдење дека наводно таа "постара фаза" била "... словенизирана ''грчка'' азбука", бидејќи нашиот дешифриран ДРЕВНОМАКЕДОНСКИ ЈАЗИЧЕН МАТЕРИЈАЛ целосно ги девалвира, негира и отфрла таквите негови погрешни СТАВОВИ и ТВРДЕЊА. Неприфатлив е ставот и на проф. РАДМИЛА УГРИНОВА - СКАЛОВСКА (Старословенски јазик, Скопје 1987, стр. 26 - 27) кога вели дека "Прототип на глаголицата е современото ''грчко'' курзивно писмо (брзопис) за означување на гласовите што биле еднакви и во грчкиот и во словенскиот јазик, а на буквите за оние гласови што биле типични словенски, изворот може да им се најде во некои слични писма (коптско, староеврејско) и тоа е уште еден доказ дека составувач на глаголицата можел да биде само Кирил, кој ги познавал добро", а особено е неодржливо нејзиното тврдење дека наводно "Прототип на кирилицата е грчкото иницијално (уставно) писмо на свечените книги и дворски документи од 9 век, исто така дополнето со посебни нацрти за типичните словенски гласови соодветни на тие во глаголицата", а неконзистентен е и ставот на академик БЛАЖЕ КОНЕСКИ ("Книга за Климент Охридски", Скопје, 1956, стр. 80) кога тврдел дека наводно ".. Кирилицата.. е во најголемиот дел проста копија на ''грчкото'' уставно писмо", бидејќи ДРЕВНОМАКЕДОНСКАТА ЈАВНА АЗБУКА ги имала идентификуваните букви соодветно прикажани во табл. бр. 1. 

 

Факсимил на штичката бр. 15 од дрвената книга од 567 г.н.е. со зачувано име и презиме на авторот Т’рп Руен

Писмото ''Коинон Македонон'' е Македонско писмо, Македонска иновација, од тоа писмо é направена и ''грчката азбука'', тоа ''ново грчко писмо'' било непрактично за Македонците, бидејќи сé разликува од базиларното писмо ''Коинон Македонон'' и во тоа ''ново грчко писмо'' сé избришани многу важни букви за нас Македонците.

Значи попрво е Македонското писмо ''Коинон Македонон'', потоа тоа писмо é модифицирано и адаптирано за црквата од Костнтинопол, каде сé избришани многу важни букви за нас Македонците. Заради тоа Македонците направиле повторно нови азбуки, како ''глаголицата'' потоа и ''кирилицата'' за потребите на Македонскиот народ и пошироко.

Грците го копираат и применуваат писмото од ''Царингратската Патријаршија'' после 1832 за потребите на првата грчка држава во историјата, првите ''грчки учителѝ'' биле поповите од ''патријаршијата'' и ги ''едуциралѐ'', ''не грцитѐ'' за да постанат ''грцѝ'', писмо кое на лик изгледа ''Коинон Македонон'', но сé избришани многу важни букви од оригиналното писмото ''Коинон Македонон''.

За жал генерации на Македонци сé образовани на погрешен начин, каде Македонското било претставено како туѓо, странците ни го продавале Македонското како странски производ.

Св. Кирил и Св. Методиј, Каменско, Охрид, 1864 г.  

Св. Климент Охридски, црква Св. Климент Охридски (Богородица Перивлептос), 1294/95  

Натпис со зборот “Македонис”  датиран од 4 н.е. кој се однесува за христијанка од Македонија.
И по окупацијата на Македонија од страна на римјаните во 168 г.п.н.е. нејзините жители продолжиле да сé именуваат Македонци, како што секогаш сé именувале и сé именувале до ден - денешен.

Македонското совршено устроено писмо - супстрат за сите други азбуки

Следствено, ГЛАСОВНИОТ СИСТЕМ на ОФИЦИЈАЛНОТО СОВРШЕНО УСТРОЕНО ПИСМО на ДРЕВНИТЕ МАКЕДОНЦИ, според досегашните наши сознанија, има 35 гласови обележани со 35 поединечни знаци, но ако се има предвид фактот дека тоа било време на претежно затворените слогови и во периодот на ДИСЦИПЛИНИРАНОТО ПИСМО на таканаречениот КОНТИНУИРАН МАКЕДОНСКИ ЈАЗИК, т.е. во времето кога најмногу се употребувал ТЕМНИОТ ВОКАЛ, кој немал ПОСЕБНО ИЗДИФЕРЕНЦИРАН ЗНАК, а имал ИЗВОНРЕДНА УПОТРЕБНА ГЛАСОВНА ВРЕДНОСТ, тогаш, заедно со ТЕМНИОТ ВОКАЛ и со таканаречените СПЕЦИФИЧНИ МАКЕДОНСКИ (СЛО ВЕН СКИ слово венето) ГЛАСОВИ, ГЛАСОВНИОТ СИСТЕМ на МАКЕДОНЦИТЕ во древноста се состоел најмалку од 36 гласови. Овој податок е уште еден МАРКАНТЕН ДОКАЗ повеќе дека ОФИЦИЈАЛНОТО СОВРШЕНО УСТРОЕНО УСТАВНО ПИСМО на древните МАКЕДОНЦИ претставува придобивка на МАКЕДОНСКАТА ЦИВИЛИЗАЦИЈА, а не како што тврди ЗВОНИМИР КУЛУНXИЌ (Историја на писмото, Загреб 1957, стр. 571) дека наводно “Старословенската кирилица фактички поникнала од ''грчкото'' унцијално писмо од 9 век, кое редовно се вика уставно” и дека наводно “од ''грчката'' унцијала се земени 23 букви непроменети, или малку изменети...” Исто така, е во заблуда и целосно е погрешен ставот на ЗВОНИМИР КУЛУНЏИЌ (н.д., стр. 425) кога тврди дека “... само сириско - палестинските Семити го дале гениот, кој го изуми азбучното писмо од кое настанале сите минати и сегашни азбуки” од проста причина што НАЈСТАРИТЕ СЕВЕРНОСЕМИТСКИ НАТПИСИ датираат од 17 в.п.н.е. Исто така, денес изгледаат надминати, неаргументирани и целосно напуштени теориите на ДАВИД ДИРИНГЕР и на други западни научници дека наводно “....  историските израелски племиња се креаторите на азбуката”.

Споредбена анализа на варијанти од древномакедонската азбука со современата македонска азбука

    Имајќи ја предвид староста на древномакедонските натписи, јасно следува дека МАКЕДОНСКАТА ЦИВИЛИЗАЦИЈА го дала СУПСТРАТОТ на сите ПОДОЦНЕЖНИ ДЕРИВАТНИ АЗБУЧНИ ПИСМА, кои имаат значително редуциран број на гласови и знаци и кои се приспособени и соодветни на ГЛАСОВНИТЕ СПЕЦИФИКИ на поединечните НАРЕЧЈА или ЈАЗИЦИ. Така, на пример, таканареченото ВИНЧАНСКО ПИСМО од околу 4.500 г.п.н.е., т.е. азбуката на ВИНДИТЕ од околината на Винча има само 26 гласовни вредности на своите графеми; таканареченото ФЕНИКИСКО АЗБУЧНО ПИСМО од околу 1150 г.п.н.е. е само со 22 знаци; таканаречената ЕТРУРСКА АЗБУКА од околу 8 в.п.н.е. имала само 26 гласовни вредности на своите графеми во етрурската елемента, а таканаречената ВЕНЕТСКА АЗБУКА само 24 букви; таканареченото данајско  АЗБУЧНО ПИСМО од околу 9 в.п.н.е. имало 22 букви, а таканаречената класична  данајска АЗБУКА (адаптирна дури после 403 п.н.е од даѕео - данајците) има 24 букви и се разбира, има дополнителни 8 ортографски и 2 фонетски двогласки (дифтонзи); таканареченото ЛИДИСКО ПИСМО од околу 7 в.п.н.е имало 22 знаци, а таканареченото ЛИКИСКО ПИСМО од околу 6 в.п.н.е. било само со 20 букви, та слични биле и таканаречените ФРИГИСКО ПИСМО од околу 750 г.п.н.е., ПАМФЛИСКО ПИСМО и КАРИСКО ПИСМО од околу 600 г.п.н.е.; таканаречената СТАРОЕВРЕЈСКА АЗБУКА од 1150 - 1050 г.п.н.е. имала само 22 букви; таканареченото РУНСКО СКАНДИНАВСКО ПИСМО имало 26 букви; таканаречената ДВОГЛАСНА КАРАТЕПСКА АЗБУКА од 8 в.п.н.е. имала само 20 букви; ПУНСКОТО ПИСМО од околу 5 в.п.н.е. имало само 22 букви; таканареченото АНТИЧКО ЛАТИНСКО ПИСМО има 6 самогласки, 16 согласки и 6 дифтонзи, односно само 22 букви итн. Меѓутоа, само СПЕЦИФИЧНИОТ МАКЕДОНСКИ ГЛАСОВЕН СИСТЕМ на ПРАИСТОРИСКИТЕ МАКЕДОНСКИ АЗБУКИ бил вистинскиот ПРОТОТИП за да се понудат 38 букви за СРЕДНОВЕКОВНАТА МАКЕДОНСКА ГЛАГОЛИЦА и 44 букви за СРЕДНОВЕКОВНАТА МАКЕДОНСКА КИРИЛИЦА во која бројната вредност понекогаш се разликува од таа во ГЛАГОЛИЦАТА.

Споредбена анализа на таканаречените  Феникиско и Латинско писмо

Споредбена анализа на таканареченото Етрурско, Латинско и Винчанско писмо  

Споредбена анализа на средновековните македонски азбуки таканаречените Глаголица и Кирилица  

Имајќи ги предвид ДРЕВНОМАКЕДОНСКИТЕ НАТПИСИ, веќе и калуѓерот ЦРНОРИЗЕЦ ХРАБАР од првата половина на 10 в.н.е. со својот труд "O PNSMENHX" ("ЗА БУКВИТЕ ") ни станува многу поконкретен и појасен кога вели: “Порано Словените немале книги, туку со цртички и рески читаа и гатаа, бидејќи беа пагани”. Дури добива извонредна конотација неговата констатација дека не може подобро да се напише со ''грчки'' букви ”... бог или живот, или ѕјело, или црква, или чекање, или ширина, или јад, или откаде, или младост, или јазик и друго слично на ова ”. - ШТО АПСОЛУТНО НЕ Е ТОЧНО СО ВИСТИНСКОТО ПИСМО ''КОИНОН МАКЕДОНОН'' сите овие зборови можат да се напишат и интерпретираат, НО СО ПИСМОТО на ''Царингатската Патријаршија'' не може да се напишат тие зборови.

ЦРНОРИЗЕЦ ХРАБАР во почетокот на 10 в.н.е. никаде не вели дека СЛОВЕНИТЕ биле неписмени, како што тоа буквално го сфати проф. КРУМЕ КЕПЕСКИ (Граматика на македонскиот литературен јазик за училишта од 2 степен, Скопје 1972, стр. 10) дека наводно “Во својата татковина Словените немале писмо”, туку, напротив и ЦРНОРИЗЕЦ ХРАБАР сведочи и ние веќе денес сме во состојба да дешифрираме сé тоа што древните МАКЕДОНЦИ “... со цртички и рески читаа и гатаа”, бидејќи тие го имале составено не само најстарото ПРАСЛОВЕНСКО ПИСМО, туку и најстарото СОВРШЕНО УСТРОЕНО АЗБУЧНО ПИСМО за ОПШТА и ТАЈНА УПОТРЕБА во поширок контекст.

Македонската азбука и специфичните македонски букви

Општо земено, 35 гласови од ДРЕВНМАКЕДОНСКИОТ ГЛАСОВЕН СИСТЕМ се обележувале со следните знаци:

Збирот од овие букви, како и модификациите прикажани во табл. бр. 1, ја чини ОПШТАТА ПРАИСТОРИСКА МАКЕДОНСКА АЗБУКА, која во 6 в.н.е. или во 9 в.н.е. послужила како ПРОТОТИП за создавање на средновековните модифицирани азбуки РУЕНИЦА, ГЛАГОЛИЦА и КИРИЛИЦА. Реформаторот КЛИМЕНТ ОХРИДСКИ, веројатно, познавајќи ја старата МАКЕДОНСКА АЗБУКА и РУЕНИЦАТА, во 9 век ги понудил само еровите од следните таканаречени НОВИ БУКВИ:

¿, Ѕ, Х, Œ, ã, ¿Ѕ, °, Í

но не и СПЕЦИФИЧНО МАКЕДОНСКИТЕ (СЛОВЕНСКИТЕ) БУКВИ:

Б, Ј, Ц, Љ, Ѓ, (%Т)

кои древните МАКЕДОНЦИ ги употребувале уште од крајот на МЕЗОЛИТОТ и почетокот на НЕОЛИТОТ со исклучок на консонантската група 
“ ШТ ” за која во ДРЕВНОМАКЕДОНСКАТА АЗБУКА постоел знакот

или лигатурата 

а не знакот “ Ѓ “, бидејќи знакот “ Ѓ “ соодветствува на гласот “ Џ “ во современата македонска кирилица. Следствено, тврдењето на Аристофан дека наводно дигамата

одговарала на гласот “ Б “ кај "варварите" не е вистинито во случајот на ДРЕВНОМАКЕДОНСКАТА АЗБУКА, а, веројатно, се однесувало за некои други "варвари" како, на пример, Етрурците или Венетите. Целосно погрешен е ставот во современата наука за јазикот дека наводно буквата “ Ш “ била позајмена од источните азбуки (еврејската или ерменската), бидејќи таа е составен дел на ДРЕВНОМАКЕДОНСКАТА АЗБУКА од времето на неолитот, а источните азбуки се само ДЕРИВАТ на ДРЕВНОМАКЕДОНСКАТА АЗБУКА. Исто така е непобитен фактот дека МАКЕДОНЦИТЕ знаеле за буквата 

или Ѕ (åХЛО) уште во праисторијата, бидејќи на овален бронзен печат од околу 1500 г.п.н.е. од локалитетот “ Церје “ близу до селото Говрелево - скопско е регистриран и натписот: 

кој оддесно налево се дешифрира, транскрибира и чита “ ЅÄНÄЛ “, т.е. “ ЅИНАЛ “ или “ ЅИРНАЛ “, а тоа ќе рече е целосно неодржливо тврдењето на некои современи македонски научници дека наводно “ Во кирилицата отпрвин немало знак за 
“ Ѕ “. Исто така е неодржливо тврдењето на РАДМИЛА УГРИНОВА - СКАЛОВСКА (н.д., стр. 26) дека наводно “ Во кирилицата се употребувале за означување на консонантските групи “ КС “ и “ ПС “ соодветни грчки букви: “ © “ (КСИ) и “ æ “ (ПСИ) ”, бидејќи МАКЕДОНСКАТА буква

за консонантската група “ ПС “ е присутна во древната МАКЕДОНСКА АЗБУКА уште од крајот на МЕЗОЛИТОТ на натписи од различни локалитети , а на бронзениот печат од околу 1500 г.п.н.е. од 
“ Церје “ близу до Говрелево ги дешифриравме и следните натписи: 

кои оддесно налево се дешифрираат, транскрибираат и читаат: “ К’СИ ИЗ ПС’Д “ и “ Л’СИ ИЗ ПС’Д “, а тоа соодветно ќе рече “ К’СИ ОД ПОСАДАТА “ и “ Л’СИ ОД ПОСАДАТА “. Исто така треба да се дообјасни тврдењето на именованата дека наводно ѓервотсе користел само “... за означување на меко “ Ѓ “ во грчки заемки, а во кирилицата за означување на тој глас се употребува “ Г’ “ ...“, бидејќи МАКЕДОНЦИТЕ знаеле за користење на буквата “ Ѓ “ уште од 7.000 - 6.000 г.п.н.е., како што е случај со текстот од Осинчани: 

каде децидно стои:

кој оддесно налево се дешифрира, транскрибира и чита “ ЗЕТ УТ’Ѓ УЕОЧО “, или како што е случај со епитафот на ДИМО РИЈДИЛ од ВИИ в.п.н.е. каде зборот 

во својата оригинална вертикална композиција, оддолу нагоре се дешифрира, транскрибира и чита како “ ЃОЛ “. 

Надгробен споменик на поетот, и херојот Димо Ријдил од островот Лемно (7 в.п.н.е.) 

Карактеристичен сад на Коринтска керамика со древномакедонски натпис, кој оддлево надесно гласи: " ГОЛУЛ'В ГУРЕШТ САМ ГРОХО РВУ О ЛИВИ (НА ИГРАЊЕ) ОПШТОМ " што на современ македонски јазик гласи: "ГОЛЕНИЧОК, ГОРЕШТ, САМ ГРОХОТНО СКОКАМ О ЛИВИ (НА ИГРАЊЕ) ОПШТО" (540 - 535 г.п.н.е.) 

Фигури на божици на плодноста, кои во 1999 година случајно се откриени на неолитската населба во Чаир, на потегот на улицата Дижонска во Скопје. Неолитската тумба во Чаир, покрај неолитската тумба во Маџари и неолитската населба на Скопската Тврдина, уште еднаш го потврдува сознанието дека животот во Скопје континуирано трае најмалку 7000 - 8000 години.

   Трп Руен, руеницата од 567 г.н.е. и “В лес книг...”

За разлика од старословенскиот јазик, КОНСОНАНТСКИОТ СИСТЕМ во древниот МАКЕДОНСКИ ЈАЗИК се одликува и со некои свои специфичности во артикулацијата. Така, на пример, за сонантот 

постои и соодветен засебен знак, кој е идентичен со оној од современиот МАКЕДОНСКИ ЛИТЕРАТУРЕН ЈАЗИК и кој се изговара на два начина: како силно артикулирана согласка и како помалку напрегнато изговорен неслоготворен глас. Во ниеден досега дешифриран древен МАКЕДОНСКИ ТЕКСТ не е регистрирано присуство на малиот јус и големиот јус, на малата или големата носовка, ниту на јор, јери, јер, јат, или кси. РУЕНИЦАТА не ги има застапено буквите:

¿, ¿И, ì, î

но затоа ТРП РУЕН ги користел буквите 

при рецкањето на најстарата досега зачувана средновековна историја на СЛОВЕНИТЕ со апсолутна хронологија од околу 650 г.п.н.е. до веројатно 567 г.н.е. (или до 9 в.н.е.), бидејќи на десеттиот ред на факсимилот од штичката бр. 15 од ДАБОВИТЕ ШТИЧКИ со должина 38 см, широчина 22 см и дебелина од 6 до 10 мм на таканаречената “ВЛЕСОВА КНИГА”, а фактички 
“В ЛЕС КНИГ...”,

т.е. "ВО ДРВЕНИТЕ КНИГИ..." децидно и изворно е изрецкано:

а соодветно преведено на современ македонски литературен јазик гласи:

"РЕЦКАНО Е 6075 КАЈ СНААТА ЦОЈА.
ТРП РУЕН - (У)ЧЕН ОД ОВОЈ ДВОРЕЦ"

И покрај тоа што ги немаме на увид сите факсимили на "В ЛЕС КНИГ..." и сме свесни за ГРЕШКИТЕ што можел да ги направи г - дин Ј. П. МИРОЉУБОВ при “слепото” препишување на непознатата содржина, која за него била напишана со НЕПОЗНАТА АЗБУКА и со НЕПОЗНАТ ЈАЗИК, сепак, од дешифрираниот достапен факсимил на штичката бр. 15 се наметнува сознанието дека и АЗБУЧНОТО ПИСМО и ЈАЗИКОТ со кој се користел ТРП РУЕН се многу ПОБЛИСКИ до нивната древна МАКЕДОНСКА ОСНОВА отколку познатите СРЕДНОВЕКОВНИ МОДИФИКАЦИИ на РЕФОРМАТОРИТЕ КИРИЛ и МЕТОДИЈ и на КЛИМЕНТ ОХРИДСКИ. Имено, Т’РП РУЕН не користи јор, јер и јери, не користи диграм “оу “, . древномакедонски знак “у” за самогласката "У", а,судејки според дрвената штичка бр. 15 од “В ЛЕС КНИГ...”,тој, веројатно, знае и користи само некои поединечни знаци за двогласките и носовките (види споредбена таблица), кои се присутни и во СРЕДНОВЕКОВНАТА МАКЕДОНСКА КИРИЛИЦА на РЕФОРМАТОРОТ КЛИМЕНТ ОХРИДСКИ. Особено е индикативен фактот што КОНСТАНТИН - КИРИЛ, кога со брат му МЕТОДИЈ бил во ХЕРСОН, нашол ЕВАНГЕЛИЕ и ПСАЛТИР напишани

“роусускими писмен” 

и ЧОВЕК што го знаел тој ЈАЗИК, па со него се НАУЧИЛ да ги ЧИТА тие КНИГИ, а тоа ќе рече престојот кај ХАЗАРИТЕ на КРИМ ги збогатил знаењата на КИРИЛ и позитивно придонел при оформувањето на ГЛАГОЛИЦАТА пред заминувањето на обајцата солунски браќа во МОРАВИЈА во 863 година. Нема сомневање дека ТРП РУЕН не е СОВРЕМЕНИК на МАКЕДОНСКИТЕ РЕФОРМАТОРИ, а ДАБОВИТЕ ШТИЧКИ на "В ЛЕС КНИГ..." се изрецкани веројатно во 6.075 година од создавањето на светот, бидејќи знаковната група 

може да има бројчана вредност 567, бидејќи истата може да се дешифрира како титлувана знаковна групa

å . Е . Д. = 6075 - 5508 = 567 г.н.е.,

 Tоа ќе рече записот на Т’РП РУЕН е направен две години по смртта на УПРАВДА, ВИСТИНИЈАН, ИСТИНИЈАН или како што повеќе е познат со латинизираното име ЈУСИНИЈАН И - еден од најславните Македонци (роден од селото Таор, скопско), кој од 527 до 565 година вледеел со Светското Христијанско Царство (рана Ромеја), кое тогаш уште се викаше Империум Рооманум. Вистинијан, Истинијан или Јустинијан !-ви е најголемиот законодавец на сите времиња, кој извршил кодификација на таканареченото “Римско Право”, а фактички во 528 година со комисија од 10 најдобри правници наредил во еден единствен законик да се соберат 4.652 поранешни прописи, а потоа наредил да се изработи и педесеттомна збирка на начелни пресуди во кој Древномакедонскиот правен супстрат е вграден како основа на правниот систем на сите подоцнежни европски и други правни држави.

Портрет на Управда, Вистинијан, Истинијан и Јустинијан 1 (527 - 565 г.н.е.), Црква Св. Витале, Равена, мозаик (втора четвртина на 6 век н.е.) 

Древномакедонски натпис на карпа на левиот брег на реката Црна при влезот во Скочивирската клисура, кој соодветсвува со матерјалната култура од тумбите на Породинската група (5.500 - 5.000 г.п.н.е.). 

Фактот што полковникот на руската војска ТЕОДОР АРТУРОВИЧ ИЗЕНБЕК (1890 - 1941) оригиналните дабови штички на "В ЛЕС КНИГ..." случајно ги пронајде во 1919 година во Великиј Бурлук - имање на Задонските дворјани близу до гратчето ВОЛЧАНСКА во КУРСКАТА ГУБЕРНИЈА во РУСИЈА, како КНЕЖЕВСКИ ДОМАШНИ РЕЛИКВИИ, во 1922 година АЛИ ИЗЕНБЕК преку КОНСТАНТИНОПОЛ и ФРАНЦИЈА ги пренесе во БЕЛГИЈА, во БРИСЕЛ, а веројатно во 1941 година специјалните служби на СС (на пример институтот АНЕЕРБЕ) ги приграбиле и уништиле како возможни ТРАГИ на ДРЕВНАТА СЛОВЕНСКА КУЛТУРА, апсолутно ништо не кажува за ПОТЕКЛОТО и МЕСТОТО на ЖИВЕЕЊЕ и ТВОРЕЊЕ на авторот ТРП РУЕН, како НАУЧНИК, СОСТАВУВАЧ и РЕЦКАР на штичките од "В ЛЕС КНИГ ".... Меѓутоа, ако имаме предвид дека ПЛАНИНАТА РУЕН е во МАКЕДОНИЈА, дека ЈАЗИКОТ со кој се служел ТРП РУЕН е најблиску до ИСТОЧНОТО НАРЕЧЈЕ на МАКЕДОНСКИОТ ЛИТЕРАТУРЕН ЈАЗИК и ако имаме предвид дека ТРП РУЕН скоро во ЦЕЛОСТ ја КОРИСТИ ОСНОВАТА и ги користи СПЕЦИФИЧНОСТИТЕ на ВОКАЛНИОТ и КОНСОНАНТСКИОТ СИСТЕМ на древната МАКЕДОНСКА АЗБУКА, тогаш станува јасно дека авторот на "В ЛЕС КНИГ..." своите корења ги има во МАКЕДОНИЈА т.е. некаде во околината на ПЛАНИНАТА РУЕН, а дали НАЈСТАРАТА ИСТОРИЈА НА СЛОВЕНИТЕ има ЕДЕН АВТОР или ТРОЈЦА АВТОРИ и како ДАБОВИТЕ ШТИЧКИ “шетале” и се дополнувале низ белиот свет е веќе тема за посебни истражувања.

Споредбена таблица со приказ на древномакедонската азбука, средномакедонските азбуки 

и новомакедонската азбука во однос на други дериватни азбуки на македонската.

5 - pи  ДЕЛ    6 - ти  ДЕЛ   7 - ти  ДЕЛ

 

 

ИСПРАТИ КОМЕНТАР:

 

 

ПРЕЗИМЕ
ИМЕ
ГРАД
ДРЖАВА
е-маил
КОМЕНТАР

 

 

*** Можете да не контактирате и на кoнтакт е-маил: info@makedoniaese.com

 

 

Василеон Александрој Македонон и го подари светот на македонците, а тие како му возвратија,.. го отруја, фамилијата му ја уништија,... а денес наместо Македонон (Македонски) го нарекуваат ''велики'' или ''the great'', додека државата на латиница му ја нарекуваат ''Мacedonia'' - Мацедониа, итн,.. а да ќе заборавев,... дозволуваат некој друг да и бира име. Ќе се најде ли некој да ги ''подисправи'' работите?

 

На ден 05 - 03 - 2009, е конструирана страната на Македонија е СЕ: http://www.makedonijaese.com/. Тој ден и се смета за роденден на организацијата Македонија е СЕ.

На ден 02 - 16 - 2016, е конструирана peзepвнaтa страната на Македонија е СЕ: http://www.makedoniaese.com/ страница која е по погодна за посета со мобилни апарати кои имаат инсталирано андроид софтвер.

Уште на самиот почеток интернет страницата на Македонија е СЕ, бидејќи зборува за Вистинската Историја на Македонија со историски факти, но и актуеллни политички настани, СТАНУВА ТРН во очите на сите непријатели на Македонската Држава, ма и трн во очите на некои политички организации во Р. Македонија.

Страницата на Македонија е СЕ, е конструирана како резултат за потребите на Македонскиот Народ и друѓите да се запознаат со Вистинската Македонска Историја, политика и болното Македонско прашање.

Страницата на Македонија е СЕ е конструирана за да помогне за зачувување на македонскиот идентитет, земја, култура, јазик, право за слободен говор, мисла, движење, соживот cо другите национални малцинства во Македонија, слободно искажување и потик на искажување МА и негување на националниот идентитет како во Македонија така и во светот.