КОЗАЦИ

КОЗАЦИ - КОЗА - ЦИ, 100% македонски збор

Македонците обожавале кози

           Козаците, според легендата биле по потекло од Македонија, по прецизно, живееле по реката Брегалница околијата на Штип до Свети Николе. Тие биле од племето Агријани, едно од седумте Пеонски племиња. Капите козачки се исти како на фолклорните играчи од Овчеполе. 

Пеонците биле учесници во војната на Илион (Тројанската војна), на страната на Илион. Херодот јонскиот историчар од Мало Азија, пишува дека Пеонците често тврделе дека се потомци на Тевкро и според нив потомци на народот на Тевкри. Тевкро бил еден од основачите на Илион заедно со Ил и некои други митолошки личности кои се појавуваат како основачи на градот Илион.

       Атила Хунски некаде во 5 век ги гони од Штипскиот pегион село Киево, тие одат во денешна Украина и го основаат градот Киев, по нивното село Киево, потоа Киевска Русија, a после Русија. Близу Киев има село Виница. 

 

ПИСМО  Од Запорожските казаци до султанот Мехмед 4

Предлог на султанот Мехмед 4

          ''Јас, султанот, син на Мухамед, брат на Сонцето и Месечината, внук и намесник на Бога, владетел на Македонското, Вавилонското, Ерусалимското, Големиот и Мал Египет, цар над царевите, владетел над владетелите, неверојатен витез, непобеден воин, неотстапен чувар на гробот Божји, штитеник на самиот Бог, надеж и утеха на муслиманите, неспокој и заштитник на христијаните — Ви заповедам на Вас, Запорожски казаци, да ми се предадете доброволно, без никаков отпор и да не ме терате да се грижам за вашите напади''.

И, одговорот на казаците:
        ''Ти, султану, ѓавол турски и на проклетиот ѓавол брат и другар, на самиот Луцифер секретар. Каков си ти по ѓаволите рицар, кога со гол газ еже не можеш да убиеш. Ѓаволот сере, и твојата војска ждере. Нема ти, кучкин сине, синовите христијански под себе да ги имаш, од твојата војска не се плашиме, на земја и на вода ќе се биеме со тебе, да ти ја изебеме мајката.
Ти си кувар Вавилонски, дрндач Македонски, пивар Ерусалимски, козоебач Александриски, свињар на Египет, Голем и Мал, лопов Ерменски, дунда Татарска, џелат Каменецки, на целиот свет шут, на самата аспида внук и курац надрвен. Свињска си рила, газ од кобила, куче касапско, главуч некрстен маме да ти ебеме.
Еве вака ти одговараат запорожците, ништожник низаеден. Нема ни свињите да ни ги пасиш. Со ова завршуваме, не знаеме кој датум е, и календар немаме, месечината е на небото, годината е во книгата, а денот кај нас е како и кај вас, за тоа баци не во газ!''.

Потпис: Атаманот Иван Сирко со целиот логор Запорожски

Извор

Евидентно е дека Македонците и Козаците, се едно.

          Друг интересен податок потврден од Московската народна библиотека:

Пишува д-р Петар Поповски (историчар, научник, новинар и публицист)

Почитувани, во Московската народна библиотека се чува Летопис од 7 век чиј автор е Јеремија Русо. Во тој документарен научен труд, Јеремија го запишал следното:

“… Ние, Русите и Московитите, сме потомци на древните антички Македонци. Ние, денес, го зборуваме јазикот на кој зборуваат античките Македонци на Македонскиот полуостров, кои освен со други земји, 307 години владееле и со Египет…”

Ова е историски факт од кој треба да се срамат домашните предавници, кон светата Македонска земја и народ Македонски, кои ги ставија на потсмев и понижување пред целиот свет. Народната мудрост вели: Да им е срам и целиот живот да ги следи народното проклетство…

ИПАТИЕВСКИ ЛЕТОПИС

 ,,Древняя Мизия и Македония, как мы увидим ниже, были населены славянами. Пелазго-фракийские племена были славяне (исследования Черткова) стр. 42. По падении Македонского царства часть македонцев около 320 г. до Р. Х. переселилась к Балтийскому морю; народ этот там стал известен под именем Бодричей, сохранивший до самого падения своего герб Александра Македонского, изображавший буцефала и грифа. Бодричи говорили на славянском языке и от натиска германцев переселились на Ильмень и Ловать, где и основали Новгород и Псков около 216 г. до Р. Х. (ПтолемеЙ). Славяне во все века с гордостью называли себя этим именем. Мы славяне, Т.е. любящие славу, говорили они. Родовое же название этого народа, как сказано выше, было Руссы или Россы, Т.е. поклонники росы, воды,,- Е. Савељев ,, Древната историjа на козаштвото,, стр.58.

       Вистината jа зборува записот (на краjот од текстов) во споменатите летописи…
Елем, Јуриј Долгоруки, основачот на градот Москва припаѓа на линијата Мономаховичи – една од четирите ветки на лозата Рурикович ( Рароги)… Останатите три линии се: Изјаславичи, Ростиславичи, Изјаславичи Туровски и Свјатославичи. Тие настанале од четирите синови наследниците на Јарослав Мудри Рурикович со тие имиња, после неговата смрт во 1054 г. (Истата година се случила и Големата Шизма).
Во ,,Ипатиевските летописи,, пишува:

– ,,Во 6647 година(1147 од Христа) Јуриј Долгоруки го свика воениот совет на Боровицкото брдо, во месноста каде се соединуваа реките Москва и Неглина, над реката Јауза. Во повикот тој порачал – ,,На Москва,,!

Долгоруки, кој имал титула Новгородски-Северски кнез, бил окружен од поширокиот состав на семејството и дружениците, припадници на Бодричите.
Ако Бодричите се Македонци (Е. Савељев ,, Древната историjа на козаштвото,,) кои после потпаѓањето на Македонија под римска власт, околу 320 г. пред Христа и подоцнежниот период, се населиле на јужниот брег од Варјашкото (Балтичко Море) и од нив настанале Бодричите, тогаш Москва и најголемиот дел од московјаните – основачи на градот се со македонско потекло.
,,И прислав Гюрьги к Святославу, рече: прииде ко мне брате в Московь. Святослав же еха к нему с дитятем своим Ольгом в мале дружине, поима с собою Владимира Святославича,, – превод на фрагментот од ,,Ипатиевските летописи,, во коj Jуриj Долгоруки го повикува “На Москва” (реката Москва) своjот брат Светислав Кнезот Новгородски – Северски во 1147 година. Таа година е официjалното раѓање на градот Москва .
Проф. Принзески поседува документи како потврда за учеството на неимари од кичевскиот крај во градењето на Москва.
Слично како претходно и во епизодата со покрстувањето на кнегињата Олга во Белото Езеро, Бодричите, подоцна и Новгородците (Долгоруки) и Псковјаните (Олга) никогаш не ја заборавиле свojата прародина Македонија и Македонците.